“Je kunt echt iets voor een ander betekenen”

Toen Jacqueline begon als vrijwilliger wist ze één ding zeker: “Ik zocht méér dan alleen een kopje koffie drinken. Ik wil contact met iemand bij wie het leven niet vanzelf gaat. Dat vind ik juist interessant. Ik heb psychologie gestudeerd en ben altijd nieuwsgierig geweest naar de vraag: wat kan iemand wél? En misschien nog wel belangrijker: wat ontstaat er als je er gewoon bent, zonder behandelplan?”

Verrassing als uitgangspunt

Het mooie is dat je nooit precies weet wat er ontstaat, vertelt Jacqueline: “Het begint met contact, met een vraag, met een ontmoeting. Soms denk je: is dit wel een match voor mij? Maar juist vanuit openheid ontstaan de mooiste verbindingen. Je kunt van betekenis zijn op een manier die je van tevoren niet had kunnen bedenken.”

Kleine momenten, groot verschil

Het verschil zit vaak in kleine dingen. “Een van de mensen die ik begeleidde was een vrouw van 74. Ze had drie mannen verloren en was zwaar depressief. Elke ochtend werd ze wakker en keek ze als eerste naar de foto van haar laatste overleden man. Dat maakte dat ze haar dag meteen zwaar begon.

Ik vroeg haar: ‘Waar word je blij van?’

‘Mijn kleinzoon,’ zei ze.

Toen zei ik: ‘Wat als je ’s ochtends eerst naar een foto van hem kijkt?’

Dat kleine idee veranderde haar ochtenden, waardoor ze positiever de dag in ging. Het laat zien hoeveel verschil kleine, eenvoudige suggesties kunnen maken.”

Gewoon samen lopen

“Een andere vrouw die ik begeleidde had een dwangstoornis en rouwklachten. Afspreken in huis lukte niet, dat was te spannend. Dus spraken we af om samen te wandelen. In het wandelbos, altijd om half vier. Ondanks haar dwangstoornis die het voor haar moeilijk maakte om het huis te verlaten, was ze er steeds op tijd.”

Al wandelend ontstond er ruimte. “Voor praten, voor kijken naar bloemen en vogels, voor even uit het hoofd zijn. Ik zei dan ‘Beter hoofd in top, dan getob in het hoofd!’. Deze vrouw was erg onzeker - ze was bang dat ik haar niet leuk zou vinden en zou weggaan. Ik kon haar geruststellen: je mag precies zijn wie je bent.”

Haar droom was om Spaans te leren, omdat haar moeder Spaanse is. “Mijn man, een ervaren docent én flamencozanger- en gitarist, heeft haar een tijdje Spaanse taalles gegeven. Ze bleek erg veel talent te hebben. Haar zelfvertrouwen groeide met de dag – prachtig om te zien. Ook haar moeder was me dankbaar: haar dochter had weer iets te vertellen.”

Eigenwaarde

“Die groei zag ik ook bij een transvrouw met autisme. Ze wilde haar netwerk opbouwen en had behoefte aan contact. Daar heb ik haar bij geholpen. Ze vond een thuis bij een  parochie en stap voor stap werd ze sterker. Door toevallige ontmoetingen ontstond wederkerigheid: zij kreeg steun, maar gaf ook iets terug. Ze kon er ook voor een ander zijn en dat gaf haar veel eigenwaarde.”

Matching die klopt

“Al deze en andere momenten geven me ontzettend veel voldoening. En goed om te weten: het vrijwilligerswerk duurt maximaal een jaar. Die begrenzing vind ik prettig en ook voor de cliënt is het duidelijk waar die aan toe is. Bovendien wordt er altijd zorgvuldig gematcht. Sommige vrijwilligers zoeken vooral gezelligheid, anderen juist verdieping. Alles is goed, zolang het voor beide kanten klopt.”

“Kortom: vrijwilligerswerk geeft veel – voor de ander én voor jezelf. Kijk of er iets is wat jij zelf graag doet: wandelen, praten, samen iets ondernemen. En laat je verrassen door de bijzondere verhalen van een ander. Het verschil dat je daarmee maakt in iemands leven, is ongelooflijk waardevol.”