"Ik wil mensen laten voelen dat ze niet alleen zijn.”

Monique werkt al vijftien jaar als ervaringsdeskundige. Ze begon ooit als officemanager en vrijwilliger bij Fameus. “Geleidelijk aan ben ik in het vak gerold. Ervaringsdeskundige word je niet van de ene op de andere dag. Dat ontstaat door wat je hebt meegemaakt en hoe je jezelf ontwikkelt.” 

Weten wat je deelt 

Toen ze begon, was het vak nog nauwelijks erkend. “Een diploma was toen nog geen vereiste. Inmiddels is het een professioneel beroep geworden, met opleiding en praktijkbegeleiding. En dat is goed. Want ervaringskennis vraagt ook professionaliteit: je moet weten wat je deelt, en wat niet.” 

Monique werkt ambulant binnen ART en FACT Oosterhout. Ze bezoekt mensen thuis, waar ze hen ondersteunt bij het weer opbouwen van een betekenisvol leven. “Ik vind het leuk om op pad te zijn. Thuis zijn mensen meer zichzelf. Je ziet al zoveel aan hoe iemand leeft, zonder dat er woorden nodig zijn.”

Naar het tuincentrum 

Een belangrijk onderdeel van het werk is mensen weer in beweging krijgen. Monique vertelt hoe ze een cliënt hielp om zijn oude liefde voor planten terug te vinden. “We gingen samen naar een tuincentrum, voor hem was dat de eerste keer. Thuisgekomen zette hij zijn balkon vol met plantjes. Hij kreeg complimenten van de buurvrouw en stuurde me later trots een foto. Dat lijkt klein, maar het is enorme stap. Het betekent dat iemand weer contact maakt met de wereld om zich heen. Weer plezier in dingen krijgt.”  

Dat is volgens Monique precies het verschil tussen haar rol en die van collega- behandelaren. “Ik heb meer vrijheid en ruimte om aan te sluiten bij het dagelijks leven van de cliënt. Soms door mee te gaan naar iets spannends. Of gewoon door naast iemand te zitten tijdens een gesprek met de behandelaar. Zodat diegene zich iets steviger voelt, iets minder alleen.” 

Professionele nabijheid 

De kracht van ervaringsdeskundigheid ligt volgens Monique in wat ze ‘professionele nabijheid’ noemt. “Waar anderen werken vanuit professionele afstand, zoeken wij juist de nabijheid op. Niet door alles over onszelf te vertellen, maar door herkenning en erkenning te bieden. Soms zeg ik ook eerlijk: het gaat me even wat minder, ik bewaak mijn grens. Mensen waarderen dat en durven het dan vervolgens soms zelf ook.” 

Opleider en pionier 

Naast haar werk in de teams is Monique ook praktijkopleider. Ze begeleidt studenten die de opleiding tot ervaringsdeskundige volgen. “Ons vak is nog jong, nog steeds in ontwikkeling. We pionieren. Dat maakt het soms spannend, maar ook mooi. Je mag helpen bouwen aan iets wat ertoe doet.” Dat vraagt volgens haar ook lef. “Je moet durven staan voor je vak, ook als niet iedereen nog precies begrijpt wat we doen.” 

Het mooiste vak van de wereld

Wat Monique het meest raakt, zijn de momenten waarop iemand weer een beetje vertrouwen krijgt. “Als ik zie dat iemand weer contact maakt, of een stapje durft te zetten, dan weet ik: dit is waarom ik dit doe. Ik kan de wereld niet veranderen, maar ik kan wél zorgen dat iemand zich een beetje minder alleen voelt. En dat is genoeg.” 

“Ervaringsdeskundige zijn is het mooiste vak van de wereld", besluit Monique. "Omdat het gaat over mens zijn, over veerkracht, over hoop. Niet voor niets noemen ze ons bij GGz Breburg ‘hoopverleners’.”